Thuisisolatie-situatie…

(Bijna) einde van week 3 van de thuisisolatie-situatie….

Pittig…dat is het gevoel wat ik heb vandaag. Gisteren was ik nog helemaal happy, fijn gewerkt en een productief gevoel. vandaag ietwat bedrukt…Het blijkt nu wel pittig te zijn om de hele dag thuis te zijn. Zelf thuiswerken, manlief idem en studerende puberende zoon, die merendeel aan de Playstation gekluisterd is…

Een plekje zoeken in huis om eventjes rustig te telefoneren, zonder dat je onbedoeld deelneemt aan de “conference calls” van je wederhelft…

Pittig, omdat er duidelijk wordt dat deze situatie nog wel eventjes zo blijft. Nog weken alleen maar de deur uit voor boodschappen. Nooit gedacht dat ik verlangend kon uitkijken naar het struinen met een winkelwagentje door de Jumbo…

Allemaal in hetzelfde schuitje

Tijdens een telefonisch gesprek met één van mijn cliënten vandaag, bleek dat zij het ook steeds moeilijker begon te vinden. Zeker als je nog kleine kinderen hebt.  Kleintjes vragen constant aandacht, snappen niet dat je thuis aan het werk bent. Niet met ze kunt gaan knutselen of lekker naar de speeltuin kunt gaan. Hebben geen begrip dat je je schaamt als ze weer eens zakelijk gesprek heen blèren.

Vanochtend snel eventjes met de stofzuiger door het huis, zoals eigenlijk elke dag (geloof me, met een hond kun je eigenlijk niet anders….) en het viel me op dat er nog meer haren lagen dan gisteren. Nog meer kruimels en “leefresten”. Er wordt letterlijk meer geleefd in huis nu. Terwijl we nu die huishoudelijke hulp heel hard nodig hebben, is zij verbannen uit onze woningen…

Mijn zusje heb ik al weken niet gezien, terwijl ik haar normaliter elke week wel zie en meermaals spreek. We hebben nu de opvatting “doe maar niet”. Mis haar nu al. Laat staan als ik nog weken voor de boeg hebben dat we ” dan maar niet gaan koffiedrinken”. Maar…de weken zijn nog niet om dus ik beloof niks…

Lichtpuntje

Het lichtpuntje van vandaag; mijn nieuwe, in hoogte verstelbare bureau met “costume made” bureaustoel is binnen!

Een grote tafel van 1 bij 2 meter waar we zelfs aan kunnen vergaderen 😉 Hierdoor kan ik een RUSTIGE nieuwe werkplek inrichten. Met uitzicht op weilanden en de bosrand.

Alles is relatief. Weer alles in het juiste perspectief gezet. Wat heb ik het goed als ik besef dat er ook hele gezinnen op een flatje wonen. Zonder tuin met misschien een klein balkonnetje. Hier slaan we elkaar (nog) niet de koppen in, hebben we soms kleine irritaties, maar die zijn er anders ook ?.

Wat het écht om gaat

Denk dat ik zo maar eventjes nog een klein rondje met de hond ga. Even uitwaaien en wat ontspanning zoeken. Gelukkig mag wandelen nog wel, zelfs met je gezin en/of huisgenoten. En zeg nou zelf; heel veel meer hebben we toch niet écht nodig…:)?!